کد مطلب:234322 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135

چه وقت دست از اطعام بکشیم
و ارفع یدیك من الطعام و انت تشتهیه

دست از طعام بردار در حالیكه هنوز اشتهایت باقی است.

در زیانهای پر كردن شكم و فواید كم خوردن هر كس كما بیش مطالبی را خوانده و شنیده و تجربه كرده است. در این كتاب نیز به بعضی از آنها برخورد میكنید ولی آنچه مورد اهمیت و قابل بحث است و در غیر این كتاب كمتر بآن دست می یابید موضوع تفاوتی است كه از نظر اشتها میان ما و حیوانات وجود دارد.

این مطلب را یك بار قبلا بیان كردیم و باز تكرار می كنیم كه باید توجه داشت حیوانات بیش از آنچه مصلحتشان هست میل و اشتها پیدا نمیكنند. حكمت كردگار بحیوانات عقل نداده تا صلاح و فساد خویش را تشخیص دهند ولی میل آنها را در حد لزوم محدود كرده است، ساختمان جهاز هاضمه ی آنها با ما فرق دارد.

غذائی را كه ما میخوریم حتما باید وارد معده ما بشود تا بواسطه ترشح غدد هضم و جذب بدن گردد ولی اغلب حیوانات خصوص چهار پایان یك قسمت عمل هضم در مری و قسمت دیگر در روده های آنها انجام میگیرد گر چه در مری انسان نیز این خاصیت بطور مختصری یافت می شود اما چون روده های انسان بهیچ وجه ترشح اسیدی ندارد و همه اعمال هضم در خود معده باید صورت بگیرد لذا شرط تمامیت عمل هضم كه مدخلیت تام در سلامتی ما دارد آنست كه سر معده كمی



[ صفحه 114]



خالی باشد تا معده بآسانی بتواند روی غذا فعالیت كند، معده ما مشكی را می ماند كه دوغ در آن ریخته و بزنند تا كره اش جدا شود و معلومست مشكی كه پر باشد این كار از او ساخته نیست چنانچه اصرار داشته باشند با خطر تركیدن دست بگریبان است.



[ صفحه 115]